ŚW. WOJCIECH

Wojciech urodził się w możnej rodzinie Sławnikowiców w Lubicach (Czechy). Kształcił się w Magdeburgu pod opieką tamtejszego arcybiskupa Adalberta. Ku jego czci Wojciech przyjął  imię Adalbert, pod którym jest znany i czczony w Europie. Mając 27 lat został biskupem Pragi. Jesienią 996 r. wybrał się do Polski, aby podążyć dalej na północ. Król Bolesław Chrobry przyjął go na swym dworze życzliwie. Proponował mu funkcję pośrednika w polskich misjach dyplomatycznych. Biskup Wojciech wyraził jednak chęć pracy wśród pogan. Wiosną roku następnego popłynął Wisłą do Gdańska. Król dał mu osłonę z 30 wojów. Udając się z Gdańska w okolice Pregoły (?) biskup oddalił rycerzy. Na terenie Prus 23 kwietnia 997 r. w piątek o świcie uzbrojony tłum rzucił się na Wojciecha i towarzyszących mu misjonarzy. Najpierw został uderzony wiosłem, potem przeszyty włócznią. Św. Wojciech jest jednym z trzech głównych patronów Polski. W ikonografii Święty występuje w stroju biskupim, w paliuszu, z pastorałem. Jego atrybuty to także orzeł, wiosło oraz włócznie, od których zginął.

ŚW. KATARZYNA ALEKSANDRYJSKA

Św. Katarzyna Aleksandryjska urodziła się pod koniec III wieku n.e. w zamożnej rodzinie. Źródła donoszą, że była osobą starannie wykształconą i piękną. O jej rękę ponoć daremnie ubiegali się najznakomitsi obywatele miasta. Na nic to się zdało, gdyż jako chrześcijanka, Katarzyna ślubowała czystość.

W ikonografii św. Katarzyna przedstawiana jest najczęściej w koronie na głowie, z mieczem lub połamanym kołem, trzymającą w ręku palmę męczeństwa, kwiat, księgę, lilię lub tarczę z nazwami nauk.